Смаргонская ўрачыстая Муз. А. Ляха сл. М. Дуксы З глыбінь вякоў у клопаце будзённым Дайшла да нас і Бог цябе сцярог Прыпеў. Табе расці, квітнець і красавацца, А лёс цябе і песціў і лагодзіў, Хоць над табой не раз гуляў агонь. |
Стаіш пад небам цэлых пяць стагоддзяў, Любімая, цудоўная Смаргонь. Прыпеў. І ты была заўсёды шматгалосай, І роднай, і жаданай для людзей – І самы добры, і гасцінны самы |