Почетные граждане

Гой Мечислав Брониславович родился 14 июня  1963 года в д. Шловенцы Вороновского района Гродненской области.

 В 1989 г. окончил Белорусский институт механизации сельского хозяйства, в 2004 г. – Академию управления при Президенте Республики Беларусь, инженер-механик, менеджер-экономист.

Трудовую деятельность начал в 1981 г. трактористом колхоза «Вперед» Вороновского района. После службы в Вооруженных Силах и окончания Белорусского института механизации сельского хозяйства работал в Вороновском районе главным инженером колхоза имени Ленина, председателем колхоза имени Янки Купалы, в 2003 г. преобразованном в сельскохозяйственный производственный кооператив «Агро-Провожа». С 2004 по 2014 год работал председателем Сморгонского районного исполнительного комитета, с августа 2014 по 2023 год председателем Гродненского городского исполнительного комитета. С июня 2023 г. директор РУП «Гродненский центр стандартизации, метрологии и сертификации»

В период работы М.Б.Гоя в должности председателя Сморгонского районного исполнительного комитета Сморгонский район неоднократно заносился на Республиканскую Доску почета: в 2005 году - за достижение лучших результатов в выполнении основных целевых показателей прогноза социально-экономического развития; в 2006-2007 годах - за достижение лучших результатов в выполнении основных целевых показателей прогноза социально-экономического развития; в 2013 году - за достижение лучших показателей по экономии ресурсов; 2014 году — за достижение лучших показателей в сфере социально-экономического развития среди районов.

За короткое время удалось добиться хороших успехов в области сельского хозяйства. Многое было сделано в плане технического переоснащения, появилась мощная техника: «Лексион», «Джон Дир», «Лида» и «КЗС», а также современные сушильные комплексы КЗСВ-30 и новые животноводческие комплексы. В животноводстве и растениеводстве Сморгонский район из аутсайдеров превратился в лидеров. Два года подряд – в 2008 и 2009 годах становился победителем республиканских соревнований среди районов Гродненской области по уборке зерновых и зернобобовых культур.

Когда Мечислав Брониславович был председателем райисполкома, было сделано много хороших дел для сохранения исторического наследия. В 2014 году состоялось два важных культурных события: 1 августа в Сморгони торжественно открыли мемориальный комплекс памяти героев и жертв Первой мировой войны, а 25 августа – распахнул свои двери после грандиозной реконструкции музей-усадьба имени М.К. Огинского в Залесье.

Среди важных наград Мечислава Брониславовича – медаль «За трудовые заслуги», которую он получил в 2009 году. В 2023 году М.Б. Гою присвоено звание «Почётный гражданин Сморгонского района». 

 Гродицкая Людмила Владимировна работает директором государственного историко-культурного учреждения «Музей-усадьба М.К.Огинского» с 2014 года. Родилась 14.08.1958 года в д. Ветхово Сморгонского района Гродненской области.

За время работы зарекомендовала себя как творческая личность, владеет хорошими теоретическими навыками в музейном деле. Подготовила ряд интересных экскурсий и лекций по истории рода Огинских, активно занимается научно-просветительской работой. Под её руководством все показатели учреждения за 2022 год выполнены.

За 2022 год Музей-усадьбу М.К. Огинского посетило 47902 человека. На протяжении 2022 года в музее проведено 919 экскурсий и музейных занятий. Наиболее востребованы у посетителей: театрализованная экскурсия для взрослых. Театрализованная экскурсия для школьников и студентов, квест-игры. Проведено 10 выставок.

В Музее-усадьбе М.К. Огинского в 2022 году прошло 37 мероприятий. Среди наиболее значимых мероприятий следует отметить: театрализованное представление «Рождество Христово в «Северных Афинах»», историческая гостиная «Прикосновение к Залесью», приуроченная к 220-летию приезда М.К. Огинского в Залесье, «Ночь музеев - 2022: Величие «Северных Афин», день открытых дверей в рамках Года народного единства, детский бал «Северные Афины» и их маленькие жители», георгиновый бал для взрослых, праздник «Возвращение «Северных Афин», приуроченный ко Дню рождения М.К. Огинского, бал для взрослых, молодежный бал.

По состоянию на 1 января 2023 г. фонды музея составляют 421 музейный предмет основного и 409 научно-вспомогательного фондов.

Людмила Владимировна! активно работает по привлечению внебюджетных и спонсорских средств для развития музея-усадьбы, уделяет большое внимание работе по благоустройству территории усадьбы, развитию оранжереи дворца. За последние годы выполнен большой комплекс работ по восстановлению исторического парка усадьбы, реконструкции с реставрацией пруда и гидротехнических сооружений, восстановлены китайская альтанка и альтанка Амелии, ведутся работы по реставрации здания конюшни и строительству парковки.

Работа по поэтапной реставрации и введении различных объектов усадьбы, а также привлечение спонсорских и донорских средств позволила вводить новые виды услуг для посетителей. В 2015 году были изготовлены исторические костюмы эпохи Огинского, что позволило проводить театрализованные экскурсии и мероприятия; 2016 году в летней оранжерее дворца открылась музейная кофейня, где можно выпить кофе и заказать свежую выпечку. В 2018 году музей -усадьба приобрел 3 лошадей, 2 пони, карету и сани и значительно расширил перечень услуг, предлагаемых в историческом парке.

Всего за период с 2011 по 2020 годы в усадьбе Огинского реализовано 2 трансграничных и 3 гуманитарных проекта, общий объем привлеченных средств составил 308 471 евро.

В 2017 году коллектив государственного историко-культурного учреждения «Музей-усадьба М.К. Огинского», которым руководит Гродицкая Л.В., награжден специальной премией Президента Республики Беларусь деятелям культуры и искусства за создание и реализацию проекта «Возвращение Северных Афин».

Музей-усадьба по итогам участия в Национальных форумах «Музеи Беларуси» в номинации «За лучшую культурно-образовательную программу» дважды отмечена дипломом III степени.

В 2019 и 2020 году по итогам Республиканского туристического конкурса «Познай Беларусь» музей-усадьба стал дипломантом конкурса в номинации «Музеи и объекты развлечения» и входил в тройку лучших музеев Беларуси, по итогам республиканского конкурса «Познай Беларусь» за 2020 год музей-усадьба стала дипломантом в номинации «Проект года», а в 2021 году музей-усадьба стал победителем в этой номинации.

В 2021 году Гродицкая Людмила Владимировна награждена Министерством культуры Республики Беларусь нагрудным знаком «За вклад в развитие культуры Беларуси», портрет Гродицкой Л.В. в 2021 году был занесен на районную Доску почета.

Людмила Владимировна на высоком уровне ведет работу по подбору и обучению персонала, развитию творческого потенциала кадров. С целью популяризации государственного учреждения культуры «Музей-усадьба М.К.Огинского» активно участвует в семинарах, конференциях, выставках.

 Генеральный директор открытого акционерного общества «Минский электротехнический завод имени В.И.Козлова».

Родился 25 октября 1957 г. в д. Погорелыщина Сморгонского района. С 1981 по 1998 работал на различных должностях на Сморгонском заводе оптического станкостроения. Свой трудовой путь на предприятии начинал в должности инженера-электроника. В 1998 году возглавил это предприятие. 21 год посвятил работе на ОАО «СЗОС». В 2002-2005 годах был заместителем председателя Гродненского облисполкома. 1 декабря 2005 года назначен на должность генерального директора открытого акционерного общества «Гродно Азот».

Министр промышленности Республики Беларусь с 26 июня 2009 года по 4 февраля 2011 года.

С 2011 года возглавляет открытое акционерное общество «Минский электротехнический завод имени В.И.Козлова», которое является управляющей компанией холдинга ”МЭТЗ имени В.И. Козлова“, в состав которого входит открытое акционерное общество «Сморгонский завод оптического станкостроения».

Обладая большим производственным опытом и организаторскими способностями, А.М.Радевич вносит значительный вклад в развитие предприятия, внедрение современных технологических процессов производства, модернизацию существующей продукции, разработку и внедрение новых видов продукции, расширение рынков сбыта.

Под руководством А.М.Радевича разработана «Стратегия развития холдинга «МЭТЗ им. В.И.Козлова»  на 2016 – 2030 годы», в которой предусмотрено обновление выпускаемой продукции, освоение и производство новых видов электротехнической продукции с учётом специализации предприятия. Обеспечивается выполнение важнейших показателей эффективности работы ОАО «МЭТЗ ИМ. В.И. КОЗЛОВА» и холдинга в целом.

А.М.Радевич грамотно определяет пути реализации комплексных программ по реконструкции и техническому перевооружению действующего производства холдинга «МЭТЗ им. В.И.Козлова», проявляет настойчивость в достижении коллективом положительных результатов в работе.

Под его руководством ОАО «МЭТЗ ИМ. В.И.КОЗЛОВА» обеспечивает выполнение большинства основных показателей социально- экономического развития. Предприятие отмечено занесением на Республиканскую Доску Почета, неоднократно - на Доску почета Партизанского района г. Минска, является лауреатом Премии Правительства Республики Беларусь за достижения в области качества, победителем конкурса «Лучший экспортер года» и «Лидер энергоэффективности Республики Беларусь».

Награжден медалью «За трудовые заслуги» (2021 г.)

Почетный гражданин Сморгонского района (2023 г.).

Благочинный Сморгонского округа, настоятель прихода храма Преображения Господня г. Сморгони.

Резанович Анатолий Николаевич родился 4 августа 1969 г.,  окончил Ужгородскую Богословскую академию в 2013 году. 

Резанович А.Н. является настоятелем прихода храма Преображения Господня г. Сморгони с 2008 года. Благодаря его усилиям ко Дню письменности, который отмечался  в г. Сморгони в 2009 году, завершено строительство храма.

За время своего пребывания в должности настоятеля прихода храма Преображения Господня в г. Сморгонь Резанович Анатолий Николаевич проявил преданность к избранному делу, завоевал к себе уважение прихожан и воспитанников воскресной школы. В тесном взаимодействии работает с местными органами власти, принимает активное участие в общественной жизни района.

Награды: памятный знак «2000 год хрысціянству» (2000 г.),                    Почетная грамота Сморгонского районного совета депутатов (2019 г.) благодарность за активное содествие в обогощении духовной и моральной жизни воинских коллективов органов пограничной службы Республики Беларусь, памятная медаль «100 год органам пагранічнай службы Беларусі» (2018 г.), медаль «30 год Інстытуту пагранічнай службы Рэспублікі Беларусь» (2023 г.).

Общецерковные: грамота  Патриаршего Экзарха «За усердные труды в строительсве храма», медаль святителя Кирилла Туровского, медаль прп. Елисея Лавришевского, орден святителя Кирилла Туровского II  степени, медали юбилейные от  Патриарха Московского и всея Руси №     3939 и № 708, указ на право ношения – Митры. Патриарх Московский и всея Руси № 5-11/10.

Почетный гражданин Сморгонского района (2023 г.) 

Шчасны Уладзімір Рыгоравіч

Беларускі перакладчык, публіцыст, дыпламат. Нарадзіўся 25.02.1948 г. ў Смаргоні. Скончыў Смаргонскую СШ № 2, Мінскі педінстытут замежных моў (1972), дзе ў 1976 - 77 гг. выкладаў. Стажыраваўся ў Пакістане (1972). 3 1978 г. па 1982 г. супрацоўнік службы рускіх пісьмовых перакладаў Сакратарыята ААН у Нью-Йорку. Затым працаваў на розных пасадах у Міністэрстве замежных спраў Беларусі. З 1993 г. – дарадчык  пасольства Рэспублікі Беларусь у Літве, у 1995 — 2000 гг. пасол Рэспублікі Беларусь у Вялікабрытаніі і Ірландзіі. 

З 2001 г. па 2013 г. -   старшыня   Нацыянальнай камісіі Рэспублікі Беларусь па справах ЮНЕСКА.  Мае ранг  Надзвычайнага і Паўнамоцнага пасла.

У 2003 годзе быў ініцыятарам правядзення ў Залессі міжнароднай канферэнцыі “Гістарычныя сядзібы. Стан і перспектывы”, падрыхтоўкі пры садзейнічанні ЮНЕСКА дакументаў на рэстаўрацыю былога маёнтка М.К.Агінскага і атрыманне копіі архіва кампазітара, які захоўваўся ў дзяржаўным архіве старажытных актаў у Маскве.

Друкуецца як перакладчык мастацкіх твораў з 1977 г. Перакладае з англійскай і мовы урду на беларускую. У яго перакладах выйшла кніга прозы К.Макалерса «Балада пра сумнае кафэ” (1988). Складальнік і перакладчык зборніка «Амерыканскае дэтэктыўнае апавяданне» (1993). Аўтар артыкулаў пра культурнае жыццё за мяжой. З,яўляецца аўтарам атрымаўшых міжнароднае прызванне драматычных твораў, якія пастаўлены Нацыянальным акадэмічным тэатрам ім. Я.Коласа.

Работы: “Художники Парижской школы из Беларуси: эссе, биографии, путеводитель” (2012), “Париж”, “Альбатросы”, “Мастакі Парыжскай школы з Беларусі [Выяўленчы матэрыял, каталог выстаўкі 21.09.2012―14.01.2013]” (2012).

Ганаровы грамадзянін г. Смаргоні (2013 г.).

Памёр 15 лістапада 2020 г.

Церабун  Уладзімір  Васільевіч 

Нарадзіўся 11  красавіка 1946 года  ў  в. Несцяняты Смаргонскага  раена Гродзенскай  вобласці. З 1953 г. па 1964 г. – вучоба ў СШ №1 г. Смаргоні. З 1965 па 1968 гг. – служба ў Савецкай Арміі.

З 1968 па 1973 гг. – вучоба ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце (г.Мінск) на аддзяленні скульптуры. Вучыўся ў прафесара А.А.Бембеля, скульптара Г.І.Мурамцава. Пасля  вучобы Церабун У.В. пераехаў  у  г. Гродна, дзе  працаваў да 2001 г. З  2001 г.  жыве і працуе  ў  г. Мінску. У  выставах  прымае ўдзел  з  1974 г. У  1977 г. стаў сябрам Беларускага саюза  мастакоў  (БСМ).

За   свой  творчы шлях  мастак  выканаў шэраг  работ  як станковага,  так  і манументальнага  характару: скульптуры, скульптура з мазаікай, кампазіцыі са шкла і металу з  вытокамі асвятлення (люстры) для грамадскіх будынкаў. Церабун У.В.  правёў шаснаццаць персанальных выстаў. Яго работы экспанаваліся ў Гродна, Мінску, Лідзе, Маскве, Ленінградзе, Троіцку, Зеленаградзе, Таліне, Панявежысе, Шаўляі, Друскінінкаі, Варшаве і і нш.

У  1993 г.  выстава яго  твораў  экспанавалася ў  г.Міндане (Германія). Адна з работ была набыта галерэяй Фраў Фішар. Тры  выставы прайшлі на радзіме ў г. Смаргоні, дзе ён атрымаў званне “Ганаровага грамадзяніна горада” (1993 г.). У маі 1995 г. выстава яго твораў прайшла ў г. Ростаке (Германія), а ў лістападзе 1995 г. - у г. Варшаве (Польша).

Блізкая скульптару народная  тэма. Прыкладам  гэтаму можна назваць кампазіцыі, выкананыя ў  дрэве: “Ясь і Яніна”,  “Жалейка”, ”Сымон-музыка”, “Летапісец”, “Апошняе  жніво”. Яго творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім  музеі  Рэспублікі Беларусь  і фондзе  Беларускага саюза  мастакоў.  У  1985 г. кампазіцыя  “Расстраляная  песня” экспанавалася   на  Сусветным фестывалі  моладзі  і студэнтаў  у  г. Маскве. Аўтар  атрымаў  сярэбраны медаль  выставы. Кампазіцыі са шкла  і металу  з  вытокамі асвятлення  сталі  для мастака  эксперыментальнай  работай па  мастацкаму  аздабленню шэрагу  інтэр'ераў. Да ліку эксперыментальных і ўдалых спроб можна аднесці і скульптуру з мазаікай для плавальнага басейна  ГВА “АЗОТ” ( г. Гродна,  60 м2).  Тэматычныя  рэльефныя  кампазіцыі  размясціліся ў  абласным  Палацы юнацкай  творчасці  ў  г. Гродна (каля 100 м.кв.), выкананыя ў  тэхніцы  “выкалатка з  алюмінія” і  ў гіпсе.  Нельга  не сказаць  і  пра мемарыяльныя  дошкі, выкананыя   скульптарам:  удзельнікам пасяджэння  першага  Савета рабочых  дэпутатаў  г. Гродна (1983г. г. Гродна), польскай  пісьменніцы  Зофіі Налкоўскай  (1989 г. г. Гродна),  генералу  А.І. Антонаву (2004 г. г. Гродна), Герою Савецкага  Саюза  Я.Ф. Філіпскіх (2004 г. г. Мінск),  хірургам В.Новікаву, Д.Шавялёву, Ч.Цярэшку (2006 г. г. Смаргонь), суаўтар А.Крахалёў,  заслужанаму  работніку культуры  Беларусі  А.А.Дзяругу (2007 г. г.Смаргонь), народнай артыстцы Беларусі Т.Каламійцавай (2011 г. г.Мінск), суаўтар М. Бакуменка.

У шматлікіх  сваіх  творах аўтар неаднаразова  звяртаецца  да тэмы  Вялікай  Айчыннай вайны. Гэта  кампазіцыі “Няскораны”, “Зноў  аб  вайне”, ”Дарогамі вайны”, “Хвіліна маўчання”, ”Развітанне славянкі”, ”Чаканне”, ”Вясна перамогі” і  інш.

Скульптар  шмат  працуе ў  дробнай  пластыцы з  тэматыкай  самога жыцця  пад  назвай “Ракурс”:  экспрэсіі і спакою, разважання  і задумленнасці, кахання  і  надзеі - тэмы   пошуку  сэнса існавання чалавека на Зямлі.  Як бы  дапаўняючы    гэтую тэму, аўтар  выконвае  серыю малюнкаў  пад  такой жа назвай – “Ракурс”.  Свой  працяг пошуку аб'яднаць гармонію   сасуда  і дробнай  пластыкі  мы бачым  у  даволі вялікай  серыі  работ з  гліны  - кераміцы.

У  1993 г. мастак прымаў удзел у рабоце міжнароднага сімпозіума- пленэра скульптараў   у  г. Міндане (Германія), а  1998 г.  - у  У11  Міжнародным  пленэры, прысвечаным 200 -годдзю А.Міцкевіча  (г. Навагрудак).

З 1979 г. па 1986 г. У.В. Церабун  узначальваў Гродзенскую  абласную  арганізацыю БСМ, будучы яе старшыней. У  1976 г. за стварэнне  мемарыяльнага   комплексу “Дальва”    У.В. Церабун  атрымаў прэмію  Ленінскага  камсамола Беларусі. Ён  узнагароджаны  Ганаровай граматай  Вярхоўнага  Савета БССР (1978 г.) і  медалем  “За працоўную  доблесць” (1986 г. г. Масква).  Двойчы  выбіраўся дэпутатам  Гродзенскага  гарадскога Савета  народных  дэпутатаў. Больш  за  50  сваіх твораў  скульптар  перадаў у  дар  музеям рэспублікі  ў  г. Гродна, г. Смаргонь,  в. Гудзевічы Мастоўскага  раёна. Шмат  увагі мастак  надае  развіццю дзіцячай  творчасці: конкурсы, выстаўкі, пленэры. З'яўляецца сябрам  студыі  ваенных мастакоў.

Як  і  ў іншых мастакоў, у скульптара  шмат  мейсца  займае  серыя  партрэтаў: К. Цыалкоўскі, Ю.Гагарын, апаратчыца Г. Дзмітрыева, гімнастка А. Валчэцкая, кампазітар А. Шыдлоўскі, народны  артыст  СССР, БССР  В. Роўда, заслужаны  работнік культуры  Беларусі  А. Дзяруга.

Тры  манументальныя  работы ў  апошняе  дзесяцігоддзе выкананы  ў  суаўтарстве са  скульптарам  А.Крахалевым: памятны  знак да  500-годдзя  заснавання г. Смаргонь, (2003 г.), памятны знак  супрацоўнікам  міліцыі, якія загінулі  пры  выкананні   службовага  і  воінскага абавязкаў  (г. Гродна  2004 г.), памятны  знак  абаронцам г. Слуцка  ў   гады Вялікай Айчыннай  вайны (2005 г.)

У  2006 г.  у  г.п. Бераставіца  Гродзенскай  вобласці ўстаноўлена  скульптурная  кампазіцыя “Дрэва  жыцця” да  500-годдзя заснавання  паселка, у 2007 г. на возеры Свіцязь  усталявана  кампазіцыя “Свіцязянка”, у 2008 г. у г. Скідзелі Гродзенскай  вобласці  выканана кампазіцыя  “Клекат буслоў” з нагоды  500-годдзя  заснавання горада, у  гэтым жа  годзе ў г.п. Зэльва,  што  на Гродзеншчыне,  устаноўлена   кампазіцыя анімалістычнага  жанру  з нагоды  750-годдзя  заснавання паселка. Усе  гэтыя  творы выкананы  з  бронзы і  граніту. У 2010 г. у г. Лагойску была ўстаноўлена кампазіцыя “Саната памяці”, а ў 2013 г. у Смаргоні – памятны знак “Рэха вайны”,  прысвечаныя воінам-інтэрнацыяналістам, якія загінулі пры выкананні воінскага абявязку. У 2014 г. у Смаргоні у цэнтральным парку ўсталявана  скульптурная кампазіцыя “Мядзвежая акадэмія”. У.Церабуном  у суаўтарстве  са скульптарам А.Арцімовічам выкананы праект мемарыяльнага комплекса па лініі супрацьстаяння ў Першую сусветную вайну ў 1915 – 1917 гг. (г.Смаргонь).

23  красавіка 2006 г.  на радзіме  ў  г. Смаргоні была  адкрыта  14-ая персанальная  выстава  пад назвай  “На хвалях часу”, прысвечаная  60-годдзю   з дня  нараджэння  скульптара. На  ёй было  прадстаўлена  звыш 150  работ:  скульптура, кераміка,  акварэль, малюнкі, фотаздымкі  пад назвай  “Хроніка”  і “Новыя  праекты”  манументальных  работ. У  лістападзе  выстаўка з  поспехам прайшла  ў  г. Гродна.  У  красавіку 2012 г.  у г. Смаргоні   адбылася чарговая – 16  персанальная  выстава пад  назвай “Няспраўджаныя  мроі  ў  творчасці маей”, дзе скульптар прадставіў  35 праектаў- прапаноў манументальнага  мастацтва па аздабленню  і  добраўпарадкаванню  тэрыторый рэспублікі.

У  2007 г.  за дасягненні  ў  развіцці  выяўленчага  мастацтва  яму было прысвоена ганаровае  званне  “Заслужаны дзеяч  мастацтваў  Рэспублікі Беларусь”.

Уся  творчасць  У.В.Церабуна пабудавана  на  акадэмічнай школе бясконцага  пошуку  не толькі  фізічнай  прыгажосці мадэлі  чалавека,  але перш  за  ўсе аўтар  імкнецца  выявіць яе духоўны  стан.  Свой твор скульптар  спрабуе  давесці да  вобразу, знака, сімвала.  Шчырасць самавыказвання - асноўны накірунак яго творчасці.

Памёр 8 кастрычніка 2024 г. на 79-м годзе жыцця.

Дукса Мар’ян Мікалаевіч 
Нарадзіўся 5 красавіка 1943 года ў вёсцы Каракулічы Мядзельскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям'і. Рана страціў бацьку. У 1958 – 1960 гг. займаўся ў Свірскім вучылішчы механізацыі сельскай гаспадаркі, закончыўшы яго, працаваў у калгасе ўлікоўцам трактарнай брыгады, адначасова вучыўся завочна ў сярэдняй школе. У 1969 годзе скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага універсітэта і пачаў працаваць настаўнікам Сольскай сярэдняй школы (1969-1987).
На старонках рэспубліканскай перыёдыкі выступае з вершамі з 1960 года. Выдаў вершаваныя зборнікі «Спатканне» (1967), «Крокі» (1972), «Станцыя» (1974), «Прыгаршчы суніц» (1976), «Забытыя словы» (1979), «Зона супраціўлення» (1982), «Твая пара сяўбы» (1985), «Заснежаныя ягады» (1989). Аўтар кніг для дзяцей «Зялёны акварыум» (1980) і «Світаюць сосны» (1987).
Лаўрэат Літаратурнай прэміі Саюза пісьменнікаў Беларусі імя А.Куляшова (1990) за кнігу паэзіі “Заснежаныя ягады” (1989).
Першая кніга паэта - “Спатканне” -  выйшла з друку ў 1967 г. Спатканне сапраўды было прыемным, бо адчувалася, што ў літаратуру прыйшоў новы таленавіты творца, прыйшоў сваім шляхам, роўна, шчыра, нікога не паўтараючы.
Якія праблемы ўздымаў малады аўтар? Пісаў, як і іншыя, пра свае, яшчэ блізкае дзяцінства, пра зямлю і чалавека на ёй, пра каханне ды адзіноту, якая часта мяжуе з гэтым светлым пачуццем. Можна было заўважыць, што паэт вельмі чуйны да роднай прыроды, але сваё захапленне ёю выказвае неяк стрымана, быццам хоча агледзецца навокал, паразважаць. Роздум, разважлівасць, засяроджанасць – гэта  ўжо выразна акрэсленыя рысы ранняй паэзіі Мар’яна Дуксы
Да прыроды ў мастака слова своеасаблівае, пяшчотнае стаўленне. Ён усей душой адчувае яе безабароннасць і лічыць збяднелым у пачуццях чалавека, які не адчувае сваіх каранёў і саей повязі з прыродай.
Самае галоўнае жаданне ў творцы – “у чужое сэрца слова… перасадзіць”.  Цяжка з ей, слоўнай перасадкай. А раптам абсячэш корань? А раптам не прыжывецца? Гэтая зусім не лішняя засцярога заўседы нагадвае М.Дуксу пра пошук самага запаветнага, жывога і дакладнага слова.
Муза паэта так і не параднілася з горадам. Усё свае жыцце, акрамя хіба студэнцкіх гадоў, Мар’ян Дукса звязаў з вёскаю.
Паэты ўвесь час у нястомным пошуку тэмаў. І гэта зразумела. Надакучвае штодзенна смакаваць адзін і той жа боршч, хай ён і аздоблены новымі заправамі. А між тым жыцце і час могуць падкінуць новую тэму. Трэба быць толькі чуйным і мець добры паэтычны зрок.
Словы Мар’яна Дуксы : “Я настойліва сцвярджаю, што паэзія – гэта  своеасаблівая пропаведзь – палітычная, сацыяльная, рэлігійная, маральная, эстэтычная, пропаведзь заўседы гуманістычная па сваей сутнасці. Пропаведзь, дадзеная Богам”.
3 ліпеня 2013 – Ганаровы грамадзянін Смаргоні. 

Памёр у 2019 г. на 77-ым годзе жыцця.

Рожка Эдвард Пятровіч

Герой Сацыалістычнай Працы.

 Нарадзіўся ў 1935 г. ў в. Андрэеўцы Смаргонскага раёна. Скончыў Навагрудскі сельскагаспадарчы тэхнікум (1974). З 1965 г. працаваў загадчыкам вытворчага ўчастка “Сыраваткі”  калгаса “Светлы шлях”. Узнагароджаны  ордэнамі Леніна (1973), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1984), ”Знак Пашаны” (1971), медалямі. Званне Героя Сацыалістычнай Працы прысвоена  ў 1976 г. за выдатныя поспехі, дасягнутыя ва Усесаюзным сацыялістычным спаборніцтве з уручэннем яму ордэна Леніна і залатога медаля “Серп і Молат”. Памёр у 2017 годзе.

Узнагароджана медалём “За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941 – 1945 гг.”, Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета Беларусі, значкамі “Выдатнік асветы РСФСР”, “Выдатнік народнай асветы”, шматлікімі іншымі ганаровымі граматамі, юбілейнымі медалямі.

Ганаровы грамадзянін Смаргоні  (1993).

Памерла ў 2017 г. на 94-м годзе жыцця.

Нарадзіўся ў 1919 г. ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Працаваў у райкоме партыі і райвыканкаме, у 1953 – 80 гг. старшыня калгаса імя Калініна. Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й (1945) і 2-й (1985)  ступені, ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1973), 2 ордэнамі “Знак Пашаны” (1949, 1958), 15 медалямі.